ξάπλωσε το κεφάλι σου στην ψάθα
μέσα στο γαλάζιο φως του βραδινού,
χάνονται κιόλας τα μονοπάτια
η ομίχλη πλανιέται μπρος στην πόρτα
το σούρουπο σκορπίζει τη γύρη των λουλουδιών
και τη ρίχνει στα μάτια σου.
η ακρίδα σέρνεται κάτ' απ' τα χόρτα.
τα χέρια είναι κουρασμένα,
τα πόδια είναι κουρασμένα.
αύριο το μικρό ελάφι θα χοροπηδάει στο δάσος.
κοιμήσου, είσαι στο σπίτι σου.
ανάπνευσε το άρωμα της μητέρας σου.
ζεστά θα σε βάλω να ξαπλώσεις
στον τοίχο που βλέπει ο νοτιάς
τα χέρια μου θα στρώσουν την κουβέρτα σου.
εδώ έρχεται η ποίηση να ξεκουράσει με απλό ινδιάνικο τρόπο. γύρω από τη φωτιά του καταυλισμού. κι ας είναι καλοκαίρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου