για τη δέσποινα και το νίκο

ΑΧΕΡΟΥΣΙΑ
 
Δεν έχει απόψε κράσπεδα ο ουρανός
η γη τα πόδια του θεού ν' αγγίσει.
Στο αίμα του πουλιού βάφηκε
το φεγγάρι της αχερουσίας
σαν χάθηκε στα σύννεφα
το νύχτιο πόνο οβολό στο ράμφος σφίγγοντας.

Μάταια καλούν τα χέρια σου
στα ρεύματα του κωκυτού και του πυριφλεγέθοντα

τι δικό σου πάθος σπάει άλλη πλήμμυρα
ο καημός σου βάθυνε δεν έχει τελειωμό.

                                                    Φ.Τ.